Odwiedzenie tego miasta było spontaniczne i nieco przymusowe, ale jednak warte poświęcenia.
Samo miasto – mimo dość bogatej historii – nie stanowi wg mnie szczególnej atrakcji turystycznej. Giżycko jako miasto w zapisach historcznych funkcjonuje od XVI w., lecz dzieje osadnictwa na przesmyku dwóch jezior: Niegocina i Kisajna sięgają o wiele wcześniejszych czasów, czyli ok. II w. n.e.
Bez wątpienia miasto stało się centrum turystyki żeglarskiej, o czym można się przekonać, spacerując brzegiem Niegocina i obserwując infrastrukturę typową dla portu jachtowego. Wśród obiektów wartych polecenia jest kościół ewangelicki z 1827 r., cerkiew prawosławna z końca XIX w., zaadaptowany na hotel zamek krzyżacki oraz wieża ciśnień z przełomu XIX i XX w., z której można podziwiać panoramę miasta. Interesującym obiektem, a jednocześnie zabytkiem techniki jest zbudowany w 1889 r. most obrotowy na Kanale Łuczańskim, którego obrotowe przęsło, obracające się każdorazowo o 90 stopni waży 100 ton! Tyle o Giżycku jako mieście. Opis uzupełnić można informacją, iż nikt nie wyjedzie stąd głodny ze względu na liczne występowanie restauracji, tawern, barów, karczm i zajazdów, karmiących turystów specjałami zarówno regionalnej kuchni mazurskiej czy warmijskiej jak też tradycyjną smażoną rybką, nie zabrakło tu także restauracji dla koneserów kuchni włoskiej.
Wszystkie wymienione powyżej atrakcje miasta są niczym w porównaniu z prawdziwą perełką historyczno-architektoniczną, jaką jest Twierdza Boyen, ale o tym w następnej opowieści.