Krakowskie Targi Książki to impreza, która już na dobre wpisała się w kalendarz każdego autora, wydawnictwa czy czytelnika. Organizatorzy konsekwentnie z roku na rok budowali markę tej imprezy.
Jakie były początki? Jak wyglądała tegoroczna edycja? Jaka przyszłość czeka targi książki?

Tegoroczne Targi  inspirowane były twórczością wybitnego polskiego futurologa Stanisława Lema.
Targi nie cieszyły się tak dużym zainteresowaniem jak te odbywające się przed wybuchem pandemii. Ograniczenia związane z sytuacją epidemiologiczną a przede wszystkim niemal całkowity brak znanych polskich pisarzy spowodowały mniejsze zainteresowanie zwiedzających.

W oczekiwaniu na tegoroczne Targi Książki w Krakowie, organizatorzy targów przygotowali konkurs dla wszystkich miłośników literatury.

Przyszła pora na recenzję drugiego z Oficynkowych kryminałów, które w ostatnim czasie oderwały mnie na chwilę od tego, co czytam na co dzień. „Zaproszenie na śmierć” może nawet na dłużej niż chwilę, bo to jedna z tych książek, których nie czyta się jakoś specjalnie szybko, jeśli się chce zrozumieć, o co chodzi.

Z powodu pandemii wirusa covid-19, zaplanowane na ostatni weekend października 24. Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie – zostały odwołane.

Dzisiaj chciałabym pokazać wam książkę wyjątkową. Czytałam ją, jeszcze zanim pofrunęła do wydawcy i mocno kibicowałam autorowi, aby „Trzecia strona medalu” ujrzała światło dzienne. Bo to historia naprawdę oryginalna, ciekawa i wciągająca.

Nasz redakcyjny kolega Dariusz Grochal - pochodzący z Nowej Huty fotograf i reporter. Jako dziennikarz debiutował na łamach portalu Futbol Małopolska, obecnie związany jest z portalami 3D-Press i 3D-Sport. Pasjonuje się historią, polityką, fotografią i literaturą. Kocha zwierzęta i uwielbia spędzać czas na łonie natury. "Trzecia strona medalu"  to jego debiutancka powieść.

Twórczość Dominiki Smoleń nie jest mi obca. Nie znam co prawda wszystkich jej książek  – bo tych jest już kilka – niemniej parę czytałam, więc mam porównanie i stwierdzam, że „Candy” jest najlepszą z nich, także najlepiej napisaną.

To trzecia książka Adriana Bednarka, po którą sięgnęłam. Trzecia, która mnie zachwyciła, serwując mi dawkę emocji, o jakiej przed rozpoczęciem lektury nawet nie marzyłam. Jedna świetna książka może być przypadkiem, dwie to już obietnica tego, że chyba trafiłam na autora, którego styl i wyobraźnia mi odpowiadają, ale trzy przekonują mnie, że Bednarek to w moim przypadku pewniak i mogę sięgać po jego twórczość w ciemno.

Pamiętam emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury pierwszej części tej powieści. Powiedzieć, że mi się podobało, to jak nic nie powiedzieć, bo ta książka naprawdę mnie porwała. Momentami wzruszała niemal do łez, innym razem powodowała szybsze bicie serca, gdy bałam się o życie ulubionych bohaterów. Czasem małam ochotę kimś potrząsnąć, by dwa razy zastanowił się nad tym, co chce zrobić, to znów byłam dumna z postawy i odwagi  moich rodaków, którzy ukrywając się w lasach, dla ojczyzny poświęcili wiele, niekiedy nawet życie.