Przygoda z nią zaczęła się zupełnie przypadkowo. Jeden z przyjaciół poprosił mnie o pomoc w sprzedaży miodów (tradycyjnych i pitnych) na festynie w Giżycku. Ponieważ był to długi majowy weekend, a ja akurat miałam wolne i żadnych innych planów, zgodziłam się bez namysłu. Jako że jestem fascynatką starych fortyfikacji, których w mym rodzinnym mieście nie brakuje, i innych opuszczonych zakamarków „pachnących” historią, już przy wjeździe na teren festynu, organizowanego w amfiteatrze pod murami twierdzy Boyen, zaświeciły mi się oczy. Nie można było, będąc tamże, odpuścić takiej okazji i nie zwiedzić twierdzy, zwłaszcza że dla „krakoSkiego centusia” cena 10,- za wstęp to przysłowiowa taniocha.

Jeśli wybralibyśmy się na zwiedzanie większą grupą, możemy wynająć przewodnika, co – jeśli ktoś nie zna dziejów twierdzy – bardzo polecam. Jednakowoż dla osób obeznanych z historią obiektu, wystarczą strzałki z kierunkiem zwiedzania.
Twierdzę można podziwiać z góry, decydując się na spacer ścieżką wiodącą wzdłuż wału ją okalającego oraz z dołu – z dziedzińca twierdzy, gdzie znajdują się liczne zabudowania gospodarcze, mieszkalne, militarne (m.in. arsenał, budynki ćwiczebne, spichlerze, stajnie, kuźnia, warsztaty i stacja gołębi pocztowych). Zbudowano ją w strategicznym punkcie, który stanowi przesmyk pomiędzy jeziorami Niegocin i Kisajno, na planie sześcioboku, na krawędziach którego biegnie 5-cio metrowy mur z cegieł i kamienia. Posiada ona suchą fosę i 2 wały ziemne (zewnętrzny i wewnętrzny). Wejścia do twierdzy wieńczą dwie bramy: Giżycka od strony lądowej oraz Wodna od strony jeziora Niegocin czynna do momentu uruchomienia linii kolejowej. Każdy bok sześcioboku stanowi sześć odrębnych bastionów, z czego trzy noszą imiona pruskiego ministra wojny, który zainicjował budowę twierdzy – Hermana von Boyena (Leopold, Ludwik, Herman), natomiast trzy pozostałe to nazwy dewiz z jego herbu (Miecz, Prawo, Światło). Powstawała w latach 1843 – 1855 i jest obecnie jedną z najlepiej zachowanych dziewiętnastowiecznych twierdz. Zajmuje powierzchnię ok. 100 hektarów, nigdy nie została zdobyta.
Na zwiedzanie twierdzy najlepiej wybrać się latem, nie tylko ze względu na pogodę, lecz również na okazję pójścia na koncert w wyżej wspomnianym amfiteatrze czy wzięcia udziału w festynie czy innej plenerowej imprezie tam organizowanej. Wyżywienie tradycyjnie kiermaszowe czyli smażone kiełbaski, bigos itd. Nocleg może nam zapewnić sama twierdza, gdyż w jej zabudowaniach mieści się hostel.