Bitwa pod Limanową
Listopad 1914 roku 1 WŚ wykrwawia Europe już od 5-ciu miesięcy. Na zachodzie wojna zdążyła przybrać obraz z jakiej jest najbardziej znana, setki kilometrów okopów oraz sukcesy mierzone w metrach okupione dziesiątkami tysięcy strat. Na wschodzie natomiast Cesarstwo Niemieckie zadało rosyjskiemu niedźwiedziowi druzgocącą klęskę w bitwie pod Tannenbergiem.
Na południu jednak C.K monarchia ponosi klęskę za klęską z rąk Rosjan. W październiku poddany został Przemyśl który stanowił rdzeń Austriackiej obrony. Austriacy wycofywali się w nieładzie w kierunku swojej ostatniej linii obrony wokół Krakowa.
16 listopada wojska imperium Rosyjskiego podchodzą pod Twierdzę Kraków. Plan Rosjan był niezwykle prosty i mniej więcej taki sam jaki zastosowali oni w Przemyślu. Plan zakładał uderzenie od północy i wzięcie krakowskiej twierdzy w kleszcze a następnie jest okrążenie i zmuszenie obrońców do złożenia broni. Atak rozpoczął się nad ranem jednak szybko stracił on impet. Austriacka artyleria umiejscowiona w fortach Rajsko, Dłubnia oraz Tonie skutecznie ostrzeliwały pozycje Rosyjskie uniemożliwiając im zbliżenie do pozycji austro-węgierskich. Rosjanie zostali zmuszeni do zrewidowania swoich planów, ich nowe plany zakładały uderzenie od południa pozostałymi siłami które jeszcze nie zostały związane walką. Obie strony szykowały się do ostatecznej konfrontacji o Małopolskę a miejscem tej batalii została Limanowa.
2 grudnia armia austro-węgiersko rozpoczęła ofensywę limanowsko-łapanowską która zmusiła Rosjan do przejścia do defensywy w tym samym czasie obrońcy twierdzy Kraków także ruszyli do kontrataku . bitwa była krwawa jednak przez pierwsze dni żadna ze stron nie była wstanie przejąć inicjatywy. Sytuacja zmieniła się 7 grudnia kiedy to z północy do ataku ruszyła 3 armia austro-węgierska. 11 grudnia austriaccy dotarli do Nowego Sącza, tym samym Rosjanom groziło okrążanie. 12 grudnia sztab generalny armii rosyjskiej podjął decyzje o odwrocie.
Kleśka Rosjan w bitwie pod Limanową oznaczała kres ich planów o szybkim zwycięstwie na Austro-Węgrami. Dopiero na początku 1945 roku do Krakowa wkroczą oddziały rosyjskie już jednak nie walczące za cara lecz za komunistyczną rewolucje.
Maurycy Strzyżewski