Bunkry Nules to grupa czterech fortyfikacji zlokalizowanych w mieście Nules w Castellón  zbudowana przez rebeliantów podczas hiszpańskiej wojny domowej. Powstały po niepowodzeniu tak zwanej „Ofensywy Lewantu” Armii Franco, a front Lewantu ustabilizował się do końca konfliktu.

Jeden bunkier znajduje się na południe od ścieżki, a pozostałe trzy na północy. Kompleks chronił Camí del Cabeçol i przybrzeżną równinę między miastem Nules a jego plażą. Bunkry to cztery niezależne kompleksy obronne, chociaż są zlokalizowane blisko siebie nie mają z sobą połączenie. Każdy z nich ma inną budowę, chociaż istnieją elementy wspólne dla nich wszystkich. Wszystkie są zbudowane z bloków betonowych i kamiennych do tego celu wykorzystno chodniki z  Nules. Wszystkie bunkry mają również okrągłe stanowisko karabinu maszynowego, któremu towarzyszy jedna lub dwie galerie dla strzelców. Schrony mają plan trapezu o długości od 15 do 18 metrów i szerokości od 3 do 3,30. sklepienia są półokrągłe z obniżonym sklepieniem, aby uzyskać większą skuteczność w odpieraniu pocisków.W dniach 7-8 lipca 1938 r. oddziały 83. Dywizji Piechoty, związane z Galicyjskim Korpusem Armii, zajęły Nules. Przez kilka miesięcy front utrzymywał się nieco dalej na południe, ale niedaleko od Nules, które w rezultacie zostało poważnie zniszczone.