Czy można pochować kogoś, kto żyje? Okazuje się, że tak!

Nie jest to recenzja horroru, ale opis wydarzeń jakie rozegrały się w 1911 roku w Pradze.
Pewien Czech, będących wówczas częścią Austro-Węgier, otrzymał zawiadomienie z zarządu szpital iż jego małżonka zmarła w trakcie operacji. Jak podaje IKC  „Poruszony do głębi starzec, liczący 78 lat życia, zebrał pospiesznie kilku członków bliższej rodziny i ruszył do szpitala, aby oddać ostatnią przysługę swej wiernej przez lat tyle towarzyszce życia.
Już na miejscu dowiedział się, że ciało małżonki znajduje się w kostnicy. Tam natomiast spotkała go kolejna przykra sprawa. Okazało się, że „nadeszła już godzina pogrzebu, trumna była zabita”.
Nie mogąc ostatni raz ujrzeć swej żony „zamówił krótką modlitwę za spokój duszy” po czym „odprowadził zwłoki na miejsce ostatniego spoczynku”

W parę dni po pogrzebie otrzymał ze szpitala kolejne wezwanie aby, „zgłosił się do zarządu w pilnym interesie”.  Starzec był pewien, „że wzywają go, aby odebrał kilka drobiazgów, należących do zmarłej żony”.
Jakież wielkie musiało być jego zaskoczenie, gdy na miejscu dowiedział się że „żona jego jest już zdrowa i że może ją zabrać z powrotem do domu”

Całe zamieszanie kosztujące starca sporo nerwów i rozpaczy okazało się zwykłym błędem szpitala który, „przez pomyłkę w książkach pod nazwiskiem Ottowej  umieszczono inną pacyentke” …

źródło: Ilustrowany Kurier Codzienny, 02.08.1911

-----------------------------------------------
Przegląd Dawnych Gazet (PDG) – cykl artykułów autorstwa red. Dariusza Grochal, który z benedyktyńską cierpliwością, przegląda stare gazety w poszukiwaniu nietypowych notek prasowych. Nasz redaktor, stara się dla Was wyłapać najbardziej, ciekawe, nietypowe, zaskakujące, artykuły jakie ukazały się w dawnej prasie.