Szaniec IS V-5 powstał w 1887 roku jako typowe dzieło tego typu. Narys szańca był zbliżony do owalu, z charakterystycznym półkolistym wysunięciem do przodu części czołowej i lekko cofniętymi barkami w partiach szyi. Miał suchą fosę o głębokości około 2-3 metrów, trójkątnym profilu i stromych stokach. Linie stanowisk tworzył ziemny wał o grubym przedpiersiu. Szaniec był dziełem całkowicie ziemnym, w okresie pokoju nie posiadający elementów kubaturowych. Wewnątrz znalazły się jednak miejsca na schrony drewniano-ziemne oraz stanowiące ich osłonę nasypy ziemne. Same schrony planowano wykonać w oparciu o nie dopiero w ramach przygotowań mobilizacyjnych do obrony. Obiekty tego typu przeznaczone były wyłącznie dla piechoty, bez możliwości ustawienia dział. Pierwotnie miały składać się z 1 oficera i 56 szeregowych piechurów oraz 4 pionierów. Szańce te nie zostały wykorzystane w 1914 roku chociaż jeszcze istniały - już wcześniej uznano je za przestarzałe. Mogły jednak pełnić rolę dzieł pozornych z zadaniem skupienia na sobie ognia przeciwnika i odwrócenia jego uwagi od zlokalizowanych obok stałych i polowych baterii artyleryjskich.

info: kaponiera.pl