Jesień przyszła, nie ma na to rady... Zwierzęta przygotowują się do zimy, a my w Ośrodku przygotowujemy się do przyjęcia jeżowych maluchów z tzw. późnych miotów. Są zbyt małe, aby przetrwały zimę (hibernowały). Mamy już kilka takich maluchów (a pewnie będzie więcej), które zostaną z nami aż do wiosny. I głównie na potrzeby tych zimujących u nas jeży (karma, ściółka) będą przeznaczone środki z obecnego kiermaszu. A sowy? Sowy też są. Obecnie w Ośrodku mamy pod opieką cztery sowy.

Gdy chmury przesłonią gwiazdy robi się tak ciemno, że nie widać palców własnej wyciągniętej dłoni. Ta noc jest bezchmurna, przez korony drzew widać świecące wysoko białe punkciki. Co chwilę z różnych stron dochodzą piski i jęki ofiar nocnych drapieżników przerywane głośnym pohukiwaniem sowy.

Niemal cztery lata minęły od mojego ostatniego samotnego wyjazdu w Polskę. Na przeszkodzie stała jedna rzecz. Przyjaźń z moim wiernym towarzyszem wyjazdów – Olem.
Kiedyś jednak musiał nadejść ten dzień, gdy ruszymy na mecze w innych kierunkach. Na długo przed losowaniem I rundy Pucharu Polski – zaklepałem sobie wolne i powiedziałem – jadę. Dokąd? To było mniej ważne, o tym i tak miało zadecydować losowanie.